پرهیزها و محدودیتهای غذایی

همیشه، بویژه در هنگامۀ همه گیریها باید از سه رفتار اجتناب کرد تا نیروهای بدن بجای توجه به آماده باش دفاعی، زیاد به کارهای گوارش و دفع پسماندهای تغذیه گمارده و مشغول نشوند:

الف. پرخوری (حتی از غذای سبک)

ب. دَرهمخوری (حتی از غذاهای سودمند)

ج. سنگین خوری (حتی بمقدار معمول)

منظور از غذای سنگین، غذایی است که هضم آن دشوار باشد و گذر آن از معده به روده طول بکشد و

پسماندهای آن هم به آسانی دفع نشوند. غذاهای خمیری و سرخ کرده و چرب از این قبیل هستند مانند ماکارونی چرب، الویه با گوشتهای صنعتی، سوسیس، هلیم و آش گوشت غلیظ، پنیر پیتزا و فست فودها.

روزه داری طبّی، به معنای کاهش حجم و کالری غذایی دریافتی در حد بیست درصد کمتر از وضعیت همیشگی هر فرد، با تقویت سیستم ایمنی و کاهش التهاب میتواند منجر به بهبود عملکرد دستگاه دفاعی بدن در برابر عوامل بیماریزای بیرونی شود.

مصرف شوریها و ترشیهای محرّک و خشکیآور مخاط تنفسی )مانند سرکۀ تندوتیز و خیار شور( را

محدود کنید.

مصرف شیر، ماست، گوجه، رب گوجه، شوریهای آبگوجهای، موز، شیرینیهای چسبنده و چرب را محدود کنید. لبنیات را بطور مطلق ممنوع نمیدانیم ولی تاکید میکنیم که مقدار مصرف آنها (بویژه ماست و دوغ ترش) معتدل باشد و همراه با مصلحات استفاده شود.

از مصرف نوشیدنیها و خوردنیهای محرکهای مغز و برهمزنندۀ خواب مانند قهوه، نسکافه، چای سبز، و نیز شکالت تلخ در ساعات عصر و شب خودداری کنید تا خواب بهوقت و عمیق و پیوسته را از دست ندهید.

از مصرف پیاپی ادویۀ بسیار گرم و خشک و تندوتیز مانند فلفل قرمز، خردل، و سسهای تند پرهیز کنید.

به نظر میرسد مصرف سیر و زنجبیل فقط تا اندازه ای در پیشگیری احتمالی سودمند است. بطور عمومی مصرف بیش از یک تا دو حبه سیرِ کوبیده، و بیش از دو تا سه گرم زنجبیل پیشنهاد نمیشود. مصرف بیشتر از این مقادیر بویژه بطور پیوسته میتواند موجب تحریک عصبی و ایمنی و تغییرات ناهنجار مزاجی و خلطی شود و در بیماران قلبی باید تداخل هر دو را با داروهای ضدانعقاد در نظر گرفت.

در برخی شرایط مصرف مقادیر کم نیز ممکن است عوارض جدی داشته باشد.

منبع : دفتر طب ایرانی و مکمل وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی

پرهیزها و محدودیتهای غذایی

خبرنگار

مریم رمضانی صباغ