در ورزشکاران دریافت پایین کالری،میان وعده های کم مغذی، عدم تکرار وعده های غذایی با ارزش و پیروی از رژیمهای غذایی خاص مانند رژیم های گیاهخواری یا کتوژنیک میتواند سبب دریافت ناکافی ویتامینها و مواد معدنی گردد. در ورزشکارانی که تمرینات سخت انجام می دهند ممکن است نیاز به ریبوفلاوین، کوبالامین و پیریدوکسین به دلیل نقشی که در تولید انرژی دارند افزایش یابد. آهن و کلسیم نیز دو ماده معدنی هستند که احتمال کمبودشان در ورزشکاران جوان وجود دارد. بدون شک اختلال در وضعیت ریزمغذیها بر ورزش و عملکرد ورزشی تاثیر می گذارد. بنابراین توصیه به مکملیاری با ویتامینهای گروهB برای ورزشکارانی که مدت طولانی از یک رژیم محدود از کالری استفاده می کنند، مناسب است. ویتامین D نیز دارای اثرات متعددی از جمله: اثر مثبت بر توان، قدرت و توده عضلانی- افزایش نیرو و قدرت بافت عضله اسکلتی- بهبود عملکرد عضله اسکلتی و استحکام استخوان- کاهش زمان ریکاوری برای انجام تمرین ورزشی و افزایش تولید تستسترون می باشد و حفظ سطوح نرمال این ویتامین از طریق دریافت مکمل بسیار مهم است.رژیم غذایی غنی ازآنتی اکسیدانها  مانند آنتوسیانینهای موجود در میوه ها و سبزیجات  بنفش و قرمز در کاهش التهاب بعد از ورزش موثراند. آنتی اکسیدان موجود در آب البالو در کاهش التهاب، آسیب عضلانی و استرس اکسیداتیو بعد از دو ماراتون موثر بوده است و به دلیل محتوای بالای ملاتونین بر بهبود کیفیت خواب نیز موثراست.  بطور کلی مطالعات نشان داده است که مواد مغذی آنتی اکسیدانی در بازسازی پس از ورزش و حفظ پاسخ ایمنی نقش مهمی دارند.

 در میان مواد معدنی آهن، کلسیم، منیزیم و مس اثرات بیوشمیایی با پتانسیل بالایی برای تاثیرگذاری بر عملکرد ورزشی دارند. آهن برای کارایی ورزشی بسیار حیاتی است و کم خونی ناشی از فقرآهن عملکرد هوازی را محدود می کند و توان ورزشی را کاهش میدهد. نوجوانان پسر بارشد سریع، زنان ورزشکار با اتلاف خونریزی قاعدگی و ورزشکاران با رژیم های محدود از انرژی و دوندگان استقامت در معرض خطر کمبود آهن می باشند. افزایش دریافت آهن خوراکی و یا دریافت مکمل آهن تنها راه برای جبران آهن از دست رفته و بهبود وضعیت آهن می باشد. مصرف کلسیم در سطوح کمتر از حد مطلوب نیز در رژیم غذایی ورزشکاران مشاهده می شود. اکثر ورزشکاران زن نیاز دارند که دریافت کلسیم، ویتامین دی و منیزیوم خود را افزایش دهند.فراورده های لبنی کم چرب یا بدون چربی، آبمیوه های غنی شده با کلسیم، سیرسویای غنی شده با کلسیم و توفوی تهیه شده از کلسیم سولفات منابع خوبی می باشند.

تعریق بیش از حد طی ورزش کردن ممکن است هیپومنیزیومی را بدنبال داشته باشد که در عرض 24 ساعت بعد از ورزش به حالت عادی باز میگردد. کمبود منیزیوم عملکرد ورزشی را مختل می کند و باعث اسپاسم عضلانی، افزایش ضربان قلب و افزایش مصرف اکسیژن در طی ورزش می شود. برای ورزشکاران با کمبود منیزیوم مکملیاری باعث بهبود عملکرد از طریق بهبود عملکرد سلولی می گردد.  منابع غذایی منیزیم نیز شامل: غلات کامل، آجیل، لوبیا و سبزیجات برگی می باشند.

بطور کلی میتوان گفت به جز در مواردی که ورزشکار مبتلا به کمبود ماده مغذی خاصی است، در بقیه موارد مکمل یاری با آن ماده مغذی اثر عمده ای بر توان ورزشی ندارد.