آسپرین و سکته های مغزی و قلبی

بیشتر حملات قلبی و سکته مغزی هنگامی اتفاق می افتد که خون رسانی به بخشی از ماهیچه ها یا مغز و یا قلب مسدود شود. حمله معمولاً با آترواسکلروز (فرآیندی که در آن رسوب مواد چربی، کلسترول، مواد زاید سلولی، کلسیم و سایر مواد در پوشش داخلی شریان ایجاد می شود)، آغاز می شود و به آن پلاک Plaque گفته می شود.

پلاک ها معمولاً در شریان های بزرگ و متوسط تأثیر می گذارند. پلاک ها می توانند به اندازه کافی بزرگ شوند تا به طور قابل توجهی جریان خون را از طریق شریان کاهش دهند. اما بیشتر آسیب ها وقتی اتفاق می افتد که پلاک شکننده می شود و پاره می شوند. پلاک هایی که پارگی دارند باعث تشکیل لخته های خون می شوند که می توانند جریان خون را مسدود کنند یا از هم پاشیده و به قسمت دیگری از بدن انتقال پیدا می کنند به این حالت آمبولی گفته می شود.

اگر لخته خون رگ خونی را که قلب را تغذیه می کند مسدود کند، باعث حمله قلبی می شود.

اگر لخته خون رگ خونی را که از مغز تغذیه می کند مسدود کند، باعث سکته مغزی می شود.

آسپرین خون را رقیق می کند و به جلوگیری از تشکیل لخته های خون کمک می کند.

مصرف آسپرین در هنگام سکته مغزی توصیه نمی شود، زیرا تمام سکته های مغزی ناشی از لخته شدن خون نیستند. بیشتر سکته ها در اثر لخته شدن ایجاد می شود، اما برخی از آن ها به دلیل پارگی رگ های خونی ایجاد می شود که مصرف آسپرین به طور بالقوه می تواند در این نوع سکته ها، خون ریزی را شدیدتر کند.

منبع : انجمن آترواسکلروزیس

آسپرین و سکته های مغزی و قلبی

خبرنگار

مریم رمضانی صباغ